In een prachtig pand. In het Spinhuis dat van 1739 tot 2004 diende als vrouwengevangenis.
Na restauratie en herinrichting onder leiding van Jonnie Boer en Thérèse zijn in 2008 de deuren van Librije'zusje geopend. Er zijn veel oorspronkelijke elementen van de gevangenis bewaard gebleven. Samen met hip design een bijzonder elegant resultaat.
De tegelwand van Sarmonti is gemaakt in Librije’s Atelier. Dat is het kookatelier, waar cursussen en workshops gegeven worden.
Niet zonder trots moet ik bekennen dat de schubben daar perfect passen, en dat de keramische platen die ik uitzocht een schot in de roos zijn omdat ze de sfeer zo mooi weerspiegelen.
De betegelde wand telt 1299 schubben, en 167 andere tegels voor 6 andere vormen voor de zijkanten, onderkanten en andere grensgevallen. De meest opzienbare vind ik toch wel de rand om de ramen, een gouden idee van mijn slimme echtgenoot, ook wel liefkozend “de Baas” genoemd.
De reacties variëren tussen complimenten waar woorden als "briljant" en "geniaal" in voorkomen, en schampere tonen.
De mooiste opmerking komt van M die zich hardop afvraagt of we gek zijn geworden om in deze tijden van recessie met zo een luxe product een markt aan te willen boren. Ronde tegels tsss wie zit daar nou op te wachten? Mooie naam. Dat wel! Sarmonti! Ze laat de r nog eens extra door haar mond rollen; Sarmonti! Leuk bedacht wel hoor, dat ronde overal. Die schubben..mja.. en dan de Librije..sjonge
Ik heb de wand stiekum tot “Draak” gedoopt! Ook al zegt verder iedereen dat het visschubben zijn.
Ik blijf aan die ronde vormen hangen, een nieuwe manier van ordenen, net als mijn schilderijen, maar dan complexer. De uitdaging ligt in de herhaling van de vorm zonder dat er een saai patroon ontstaat. Lastig want ik vind herhaling per definitie saai. Ik heb dus mijn oordeel over repeterende vormen los moeten laten en me verdiept in wat een patroon nou wél interessant maakt. Ronde vormen dus. Verbazingwekkend hoe ik nu loop te kijken naar alles om mij heen. Hoe ik gespitst ben op de tekening op een steen die ik in het bos vond, of hoe een gast in mijn atelier the flower of life schildert en wat ik daar mee kan in de tegelwanden van Sarmonti.
“Ben je nu ook al designer?” De meest voorkomende vraag van de maand.
Wat maakt iemand een designer? Ik zoek het in een encyclopedie, daar staat:
ontwerper designer - iemand die zich voor zijn beroep of uit liefhebberij bezighoudt met het ontwerpen van voorwerpen, bv. meubels of kleding, en daarbij aandacht besteedt aan de functionele en de esthetische vorm; iem. Die zich bezig houdt met industriële vormgeving..
hmmmm.. ik blijf er een beetje op broeden. Wat voor meerwaarde heeft het als ik daar een antwoord op weet? Moet het dan weer in een hokje? Net als mijn kunstenaar zijn?
Ik bedenk. Ik bedenk gewoon omdat dat in mijn hoofd nu eenmaal zo gaat met beeldprocessen, omdat ik dat kan. Of dat dan tegelpatronen zijn, landschappen, of beestjes, dat creatieve mechanisme is altijd hetzelfde. Een lijn is een lijn, een kromme of een rechte, of je die nu in een patroon of een portret toepast.
Het is bijna zaterdag. Dan gaan we weer dansen!
