zondag 17 januari 2010

Nachtgedachten

Nachtgedachten 2.48 uur
Ze staan na uren nog steeds op mn netvlies, nadat de camera was uitgezoemd…….wat een boel witte lakens.
En wat zijn er veel kleintjes bij..
Je weet s’ochtends nooit of het vandaag je sterfdag zal zijn.
Je doet gewoon je ding en dan valt ineens de wereld om.
Gewoon boven op jou.
Je bent 1 jaar en je wordt gespaard. Je bent 10 en je bent meteen dood.
Je bent 30 en je ligt 3 dagen onder een gebouw bekneld met je dode familie om je heen.
Je bent 15 en na die enorme klap weet je niet waar je bent, je kunt je niet meer bewegen, je stem is opgehouden van uitputting er is steeds minder geluid om je heen en je bent bang dat je zult sterven.
Sommigen weten s’ochtends dat het hun sterfdag zal zijn.
Daggedachten
Landerig aan de keukentafel brengen we de dag door in somberheid om zoveel leed.
We zouden hierdoor onze eigen lasten en pijnen kunnen relativeren en zo nog een beetje stemming kunnen genereren, maar het is wel goed zo. Waarom zou je altijd maar voorbij de ellende willen? Omdat ze van iemand anders is? Op de Apple-tv komen foto’s voorbij, huwelijksfoto’s, babyfoto’s, vrienden, feestjes, vakanties ons leven in een veilige stevige notendop.
We zijn er allemaal een beetje stil van vandaag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten