Spaanse Margrieten en de moed der dingen

miljoenen bloemen

hebben mijn zomer vol gebloeid

over een maand zijn ze vergeten.

maar die ene Spaanse Margriet

die mij eind oktober nog verraste

blijft in mijn hoofd, die vergeet ik niet

dat rijmt zomaar

dus is het waar

Er wordt vandaag een kastanje omgehaald in de tuinen. Een moedige meneer is vanochtend steeds hoger in de dode boom geklommen. Vol afgrijzen staan wij af en toe een schietgebedje voor hem op te zeggen, natuurlijk met de camera paraat, want dit moet vastgelegd.

Omhelzing, zo bizar, maar een andere manier om vandaag dit wezen te verwijderen is er niet. Kappen is geen optie, want de tuin is te klein en onze huizen staan er om heen. Deze man gaat dus naar de top om van daar steeds meer boom te verwijderen. Tak voor tak zal hij zich vandaag zijn weg naar de grond banen.

..hoger en hoger

..voorzichtig worden de afgezaagde takken aan touwen met lieren naar beneden gelaten om de tuinen op de grond tegen vallend geweld te beschermen. 

...en daar gaat ze dan....

..met een enorme dreun gaat ze neer en dan is het een poosje stil. 

Ik sta daar maar een beetje met mn camera.

Misschien komt er nog wel per ongeluk een gedicht van.

Een ding is zeker, de buurman heeft voor de hele winter genoeg haardhout. Er is ineens een grote lege plek in de tuinen, en gek genoeg wordt het er niet lichter van.

Nooit meer maandag in de hotelkeuken

Dat alle workshops bij NOOITMEERMAANDAG een feestje zijn dragen we al een poosje uit. Dat het ook elke keer weer zo uitpakt kunnen we eigenlijk niet eens echt helpen, Marian en ik doen gewoon ons ding.
Deze week was er in het atelier van Marian weer zo'n feestje.
Een vrijgezellenfeestje.
De aanstaande bruid droeg een paarse pruik, een strooien rok en een grote strik met de overbodige tekst “ ik ga trouwen.” Ze genoot. Ze genoot van de dag, van haar vriendinnen, het op handen zijnde huwelijk, die outfit, ze haalde haar schouders erover op en schudde haar lila lokken naar achteren, en smeerde de verf nog eens lekker uit.
Marian en ik vinden dan dat de hele wereld klopt.
Een medevrijgezellenfeestganger had speciaal voor de gelegenheid hele oude laarsjes aangetrokken met idee dat het vies moest kunnen worden, maar nergens was ook maar een spatje verf te bekennen aan het eind van de workshop. Dan maar een bloemetje hier en daar heeft ze gedacht.
Lachend hebben we het even aan staan kijken en omdat het onmogelijk is je op zo' n moment te beheersen hebben we met toestemming van de eigenares op onvervalste NOOITMEERMAANDAG-wijze de laarzen een Pollockwaardige upgrade gegeven. Een actionpaint waar ze nog lang plezier van heeft want de vlekken gaan er nooit meer uit.



Helaas was dit het laatste feestje op deze plek; de hotelkeuken van de voormalige hotelvakschool. Marian huurt lekker in tegenspraak met de antikraakwet van Carex , maar is daar nu de dupe van geworden.
Na jarenlang werken van verhuizing tot verhuizing, talrijke ateliers verder is er plots geen nieuwe ruimte in het verschiet. Lichte paniek heeft zich van ons meester gemaakt aangezien we tot diep in december nog boekingen hebben voor de workshops die in haar atelier passen. Het is ook niet zo dat Marian met een kleine studio toe kan, na wat zij al die jaren heeft verzameld ...nou ja kijk hier maar dan snap je het wel en denk dan even aan het formaat van haar kunstwerken. In het huidige atelier ligt nog steeds een schaap van 7 meter.
We hebben er zo lang mogelijk luchtig over gedaan, maar vandaag stond ze haar eerste schilderijen in te pakken en was er opeens verdriet.

Aan ruimte komen is niet alleen het probleem, maar een permanente ruimte die aan alle eisen voldoet..kom er maar eens om.
Het wordt voorlopig een beetje zwerven.
In mijn ateliers aan het Damsterdiep, in de voormalige NOOITMEERMAANDAG-galerieruimte aan de Westersingel, en op lokatie her en der.
We zijn creatief genoeg om dit op te lossen, maar jammer is het wel.

Ik heb sinds deze week internet in mijn ateliers.

Pindasoepje

Ik ben half Surinaams. Dat merkt verder niemand aan mij. Ik had net zo goed Marokkaans of Turks of Spaans kunnen zijn.
Als ik reis wordt ik aangesproken in de taal van het land waar ik ben. Ik ben een soepje
Ik ben bijna nooit bezig met mijn afkomst, al komt het wel geregeld ter sprake in de “wat-voor-een-ras-ben-jij?”-vragen.
Soeppraatjes vind ik dat altijd en meestal begin ik te schutteren met het enige echte Surinaamse bewijs; mijn pindasoep. Een traditie die ik koester en met veel bombarie op feestdagen en andere bijeenkomsten misbruik om vooral veel leuke mensjes de keuken in te lokken en rond de keukentafel te gijzelen.

In mijn familie zijn een flink aantal mensen die pindasoep kunnen maken, zo moeilijk is dat natuurlijk ook niet. De recepten variëren. Zo heb ik een tante die gewoon een hele kip in de soep doet en alles erin laat zitten; botjes, velletjes en dingetjes die je niet meer herkent en voor de zekerheid op de rand van je bord legt. Grote stukken vlees en groente kom je ook bij sommige pindasoepkokers tegen. Dat moet echt met beleid naar je mond en dan gaat het soms toch nog fout. Daar heb je je "tengels" voor nodig. Echt Surinaams is dat.
De pindasoep die ik maak heb ik van mijn moeder geleerd, zij trekt de basis van kipfilet. Een keurig soepje, zo eentje waar je niet dingessen uit je mond hoeft te plukken en die je gewoon met een lepel kunt eten.
Dat eten is altijd wel een dingetje in de huiselijke kring. Er wordt heel kritisch geproefd... hmmmmmm had wel iets meer van dat dittum in gemogen, ja en iets minder van dattum, een liefdevol gekissebis zoals dat binnen mijn familie hoort te bestaan, ook een traditie.
Natuurlijk is de pindasoep van mijn moeder het lekkerste.

Gisteren vierden we met de hele familie de verjaardag van neef Jimmy.
Er was pindasoep. Die van mijn moeder.

twee liter pindasoep
3 kipfilets kleingesneden met 2 liter water opzetten
2 uien, waarvan een halve met drie kruidnagelen erin gestoken(niet
vergeten er weer uit te halen)
twee preien, zo fijn of grof als je wilt
2 a 3 tomaten in blokjes en het liefst ontveld
4 a 5 kippeboullonblokjes
2 a 3 teentjes knoflook
1 eetlepel bamikruiden van conimex
1 a 2 theelepels sambal badjak
1/2 eetlepel kerriepoeder
mespuntje nootmuskaat
Verder naar eigen smaak toevoegen: zwarte peper
scheutje ketjap manis
worchestershiresauce
Aan het eind van de kooktijd roer je er 1½ pot pindakaas doorheen.
Ergens gaat er dan ook nog iets doorheen wat ik niet ga verklappen. Om je dit recept eigen te maken verzin je uiteindelijk iets dat alleen jij doet. Zo wordt het jouw soepje.

De wilde ganzen vliegen helemaal de verkeerde kant op lately, richting zuiden. Daar word ik altijd een beetje triest van.